เคยสงสัยตัวเองไหม ทำไมคนเราคิดได้แต่ทำไม่ได้ มีหลายครั้งที่เราตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง มีแรงฮึดในช่วงแรก สุดท้ายก็ล้มเลิกไป คำตอบนั้นง่ายมากถ้าคุณเข้าใจเรื่องต้นกำเนิดของความคิด
คุณเคยคิดจะออกไปวิ่งตอนเช้าๆ ทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็เลิก
คุณเคยตั้งใจว่าจะเลิกลดละเรื่องเซ็กซ์ แต่ก็ทำไม่ได้
คุณคิดว่าต่อไปนี้จะตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน แต่ไม่เกินเดือนก็กลับมาเป็นอย่างเดิม
คุณตั้งใจว่าจะไม่โกรธ แต่ก็อดไม่ได้
บางอย่างที่รู้ว่าผิดจริยธรรม แต่คุณก็ห้ามตัวเองไม่ให้ทำไม่ได้
ทำไมล่ะ ทำไมคิดได้แต่ทำไม่ได้ เรารู้ว่ามนุษย์เป็นแบบนั้นแต่เราไม่เข้าใจว่า ทำไม
ทำไมเวลาคุณปวดฉี่คุณต้องรีบไปเข้าห้องน้ำ ไม่ฉี่ได้ไหม
ทำไมเมื่อคุณร้อนคุณต้องไปเปิดพัดลมหรือแอร์ รู้ว่าร้อนแต่ไม่เปิดพัดลมได้ไหม
เมื่อคุณหนาวคุณจะต้องหาเสื้อมาใส่ ปล่อยให้มันหนาวไม่หาเสื้อมาใส่ได้ไหม
เมื่อคุณคอแห้ง คุณต้องหาน้ำมาดื่ม ให้คอมันแห้งต่อไปได้ไหม
เมื่อคุณเมื่อย คุณจะเปลี่ยนท่านั่ง ไม่ขยับปล่อยให้มันเมื่อยต่อไปตลอดได้ไหม
ของแบบนี้ แม้คุณคิดว่าจะไม่ทำ คุณก็จะทำมันลงไปอยู่ดี ทำไมล่ะ ทำไมทีเรื่องแบบนี้ฝืนไม่ได้
ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น คำตอบนั้นง่ายมากเพราะว่า ความคิด ความตั้งใจ นั้นแพ้ความรู้สึกตัว
ความรู้สึกตัวถูกธรรมชาติสร้างมาให้มีอำนาจเหนือความคิด ตัวอย่างที่จะทำให้เห็นชัดคือเรื่อง incest ไปหาข้อมูลเอาเองนะครับว่ามันคืออะไร สมองบอกเลยว่าเรื่องแบบนี้มันผิด แต่ทำไมคนเรายังทำมันลงไปได้ เพราะความรู้สึกตัวมันคุมหรือบังคับความคิดในช่วงเวลาหนึ่งให้ตอบสนองตัวมัน
การที่คุณจะเปลี่ยนใครสักคนจริงๆ ไม่ใช่ทำให้เค้าเปลี่ยนความคิด เพราะความคิดนั้นสามารถกลอกกลับไปมาตามข้อมูลที่มันได้รับ คุณจะต้องทำให้เค้ารู้สึกตัว คุณสอนลูกคุณว่า ช่วยงานนะขยันนะ ชี้ข้อดีข้อเสียให้เค้าเห็น แต่ลูกๆของพวกเค้าก็ไม่ดีขึ้น ทำไมคนเป็นพ่อแม่มักบอกว่า ลูกชั้นไม่เอาถ่าน คุณลองเริ่มสังเกตตัวเอง หรือคนใกล้ตัวของคุณก่อนก็ได้ จุดพลิกใหญ่ๆที่ทำให้คุณสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ คือคุณต้องรู้สึกตัวจริงๆก่อนว่าคุณต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง แล้วความรู้สึกตัวชนิดนี้จะไปบังคับความคิดให้ไปตามทางนั้น
คุณเคยอ่านหนังสือประเภท ฮาว์-ทู ไหม คุณรู้สึกว่าข้อแนะนำนั้นเยี่ยมยอดแต่คุณไม่ทำ คุณอ่านไปเรื่อยๆแต่ไม่ทำ มันก็เหมือนหนังสือธรรมะทั่วไปทุกเล่ม อ่านแล้วรู้สึกเยี่ยมแต่ไม่ทำ หนังสือพวกนี้จึงจำต้องยกตัวอย่างให้คุณรู้สึกถึงแรงบันดาลใจ ใช้คำพูดดีดีคมคาย ทำให้เห็นเป็นเรื่องง่ายๆ เพื่อกระตุ้นให้คุณรู้สึกถึงแรงบันดาลใจว่าชั้นเองก็ทำได้ แต่พักเดียวคุณก็ลืม ทำไมล่ะ
เพราะธรรมชาติการลงมือทำของมนุษย์ ไม่ได้อยู่ที่ความคิด แต่อยู่ที่ความรู้สึกตัว คนจะลงมือทำเมื่อความรู้สึกตัวมันเอื้อให้ทำ ทำไมคุณช่วยตัวเองล่ะ ทำไมคุณยอมจ่ายเงินเข้าไปกินอาหารแพงๆล่ะ ทำไมคุณไม่ยอมเดินเข้าไปในสถานที่น่ากลัวที่คุณไม่รู้จักล่ะ เพราะว่าความรู้สึกตัวมันบังคับความคิดว่าให้ทำหรืออย่าทำ เมื่อความรู้สึกตัวประเภทนี้เกิดขึ้นคุณจะไปห้ามมันด้วยความคิดก็ไม่เป็นผลแล้ว เพราะของมันแพ้ทางกันอยู่
บทความนี้ผมกำลังพูดถึงการกระทำลักษณะของสันชาตญาณนะครับ ไม่ใช่การลงมือทำเพราะคิดแล้วจึงทำ อันนั่นเป็นความคิดแบบหยาบๆ แต่ลักษณะที่ผมกล่าวนี้คือ การลงมือทำเพราะแรงผลักภายในที่ไม่ได้เป็นไปเพราะความคิด
สิ่งที่ผมพบอย่างหนึ่งคือ สัณชาตญาณนั้นแก้ได้ ถ้าเราอ่านมันทะลุถึงการเกิดของมัน เมื่อคุณเกิดความกลัวมันไม่มีอะไรเลยนอกจากความรู้สึกตัวที่ผิดปรกติไปจากธรรมชาติเดิมแท้ การแก้หมากของมันต้องใช้ความรู้สึกตัวที่ล้วนๆ เพราะมันจะมีอำนาจเหนือความคิด คือเมื่อความรู้สึกตัวมันมากขึ้นคุณจะคิดน้อยลง และถ้ายังคิดอยู่ทิศทางการคิดจะถูกกำหนดด้วยความรู้สึกตัว และถ้าความรู้สึกตัวมันจัดจ้านจริงๆมันจะคิดขึ้นมาไม่ได้เลย
ผมเองยังไม่เจนกับสิ่งนี้เต็มที่ แต่ว่าความรู้สึกมันจะสว่างทั้งตัว ไม่ใช่สว่างแบบตาเห็นแสงสว่างนะครับ มันจะไม่รู้อะไรเลย หัวสมองมันว่างไปหมด มันเพียงรู้สึกตัวเฉยๆเบาๆแค่นั้น มันไม่มีความกังวลอะไรในชีวิต ไม่มีเรื่องทุกข์เรื่องสุข ไม่สนใจพิจารณาธรรมะข้อไหนทั้งนั้น ไม่มีไตรลักษณ์ ไม่มีการปฏิบัติ ไม่มีการบอกตัวเองว่ารู้สึกตัวอยู่
