คำสอนที่ผมได้ฟังเสมอคือ จิตใจ ความคิดของคนเราเป็นสิ่งที่ควบคุมบังคับบัญชาไม่ได้ จงยอมรับความจริงข้อนี้แล้วปล่อยวางซะ แต่สิ่งที่มันเกิดกับผม คือ ความสามารถบังคับจิตใจและความคิดของตนเองได้ ผมเข้าใจเทคนิคการทำงานของมัน เมื่อผมทำได้ในขณะที่คนเกือบทั้งโลกบอกว่าเป็นไปไม่ได้ ผมควรจะมีชีวิตอยู่ด้วยการเที่ยวโพทะนาถึงความจริงข้อนี้ หรือผมควรใช้ชีวิตเงียบๆดื่มด่ำกับความสามารถที่น้อยคนเป็นกัน มีคนจำนวนน้อยที่เข้ามาถึงจุดนี้ คนพวกนี้จึงถูกมองว่า โคตรโม้ สอนอะไรบ้าบอเลอะเทอะ
