โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อย่าเชื่อโดยขาดการพิจารณาด้วยปัญญา เนื้อหาบางส่วนเป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้าบทความ ขอสงวนสิทธิในการเผยแผ่ต่อ โปรดเคารพต่อสิทธิของเจ้าของบทความ

สอนน้อง

ไม่มีเรื่องจะอัพเดทครับ แต่เห็นตัวเคาว์เตอร์แล้วคงต้องเขียนอะไรลงไปบ้างเพราะคงมีคนเข้ามาเยี่ยมเสมอ
เอาเป็นวิธีสอนเด็กให้ฝึกรู้สึกตัวแล้วกันนะครับ ผมใช้วิธีอย่างนี้ครับและพบว่ามันได้ผล

ผมสอนเด็กคนหนึ่งให้เริ่มรู้สึกตัว ผมเริ่มตอนเค้าห้าขวบ ตอนนี้เค้าอายุเกือบจะหกขวบแล้วครับ
เด็กคนนี้ชอบผมมันจึงค่อนข้างง่าย ผมนั่งเล่นเกมส์คอมกับเค้า เล่นต่อสู้กับเค้า เล่นหุ่นยนต์กับเค้า เค้าก็เลยชอบผม

ผมเริ่มด้วยการให้เค้ายกมือสร้างจังหวะกับเดินจงกรม แต่เน้นนั่งมากกว่า ผมบอกว่าถ้านั่งยกมืออย่างนี้พี่จะเล่นด้วย เค้าจึงจำใจทำตาม ต่อมาเมื่อเค้าเริ่มร้องเรียกให้ผมเล่นด้วย ผมจะบอกก่อนเลยว่า มานั่งหลวงพ่อเทียนก่อนแล้วพี่จะเล่นด้วย เค้าก็จำใจทำเรื่อยมา เค้าก็จะทำได้ 2รอบบ้าง 3รอบบ้างในช่วงแรกๆ

ต่อมาผมเริ่มเพิ่มเงื่อนไขเพราะผมถือไพ่เหนือกว่า ถ้าไม่นั่งไม่ต้องมาเล่นด้วย ผมบอกว่าต่อไปเอาห้ารอบ เค้าก็จะต่อรองว่า อีกแล้วเหรอทำไมต้องนั่งด้วยเนี่ยไม่สนุกเลย น่าเบื่อมาก บางทีก็งอนผมบอกใจร้ายชอบบังคับ บางครั้งผมก็ยอมเค้าด้วยความทีเค้ายังเด็ก

ต่อมาผมบอกว่า 15 รอบ พอเค้านั่งจบผมบอกว่า คนเราต้องรู้จักให้มากกว่าคนที่เค้าร้องขอ ถ้าพี่ขอสิบห้าเธอต้องแถมให้เป็นสิบหกช่วงหลังผมชักได้ใจบอกเอา 20 รอบ เธอโตแล้วและต้องแถมให้สองรอบด้วย เค้าครางแล้วต่อรองว่า 19 แถมสามได้ไหม ผมทำท่าครุ่นคิดแล้วบอกว่าก็ได้

ในเวลาที่เค้ายกมือสร้างจังหวะเค้าจะหาว ผมก็บอกว่า ถ้าเรารู้สึกตัวไม่ชัดเราจะหาวนะ เธอหาวเพราะว่าเธอไม่ตั้งใจรู้สึกตัว
ผมจะคอยถามเค้าว่า รู้สึกตัวไหม รู้สึกยังไง เค้าจะตอบว่า รู้สึก ก็รู้สึกตัวไงละ เวลาที่เราไปข้างนอกด้วยกันผมจะให้เค้านั่งฝึกตลอดไม่ว่าจะเป็นห้างสรรพสินค้า เมืองทองธานี ร้านอาหาร โรงเรียน

มีวันนึงเรานั่งเล่นเกมด้วยกันผมเผลอทำคันบังคับหล่นจากมือไปโดนตัวเครื่องจนเกมมันค้าง เค้าพูดประโยคที่ทำให้ผมงงมากว่า "เห็นฤทธิ์ของความไม่รู้สึกตัวหรือยัง" ผมนึกในใจไอ้หมอนี่ใช้ได้แฮะ

และที่ทำให้ผมทึ่งมาก วันหนึ่งผมนั่งสร้างจังหวะอยู่ในห้อง เค้ามาเคาะห้องบอกว่าจะฝึกด้วย พาเพื่อนอายุประมาณหกขวบมาด้วยหนึ่งคน แล้วเริ่มสอนเพื่อนตัวเองต่อหน้าผม ว่านั่งยังไง หมอนี่พูดคำพูดผมแป๊ะๆเลย สอนเพื่อนว่า เคลื่อนแล้วหยุด เคลื่อนแล้วหยุดอย่างนี้นะ แล้วสอนเพื่อนต่อไปว่า ถ้าทำไปแล้วหาวแสดงว่าไม่รู้สึกตัวนะ ผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ เด็กสองคนนั่งข้างหน้าผม กำลังพูดเรื่องความรู้สึกตัว ตอนหกขวบคำว่ารู้สึกตัวไม่เคยออกจากปากผมเลยมั้งนี่ และผมเห็นความแตกต่างชัดเจนคนนึงฝึกรู้สึกตัวมาอีกคนหนึ่งไม่เคย ลักษณะการนั่ง ความลอกแลก ความนิ่ง มันเห็นชัดมาก

ผมแกล้งถามเจ้าหมอนี่ว่า เห็นความคิดไหม เค้าบอกว่า เห็น ผมไม่แน่ใจจึงถามว่า ตะกี้คิดเรื่องอะไร เค้านิ่งเหมือนคิดอะไรซักอย่างแล้วเค้าตอบว่าคิดเรื่องที่ครูสอนที่โรงเรียน ผมจึงแกล้งถามต่อไปว่า คิดแล้วทำยังไงเพราะยังไม่เคยสอนไปถึงช่วงให้รู้จักความคิด คำตอบเค้าทำเอาผมตะลึง เค้าบอกว่า "ก็กลับมารู้สึกตัวไง" ผมยังไม่เคยบอกให้ทำอย่างนี้เลยหมอนี่รู้ได้ยังไงเนี่ย นี่มันคำพูดของเด็กหกขวบหรือ ผมกำลังสร้างตัวอะไรขึ้นมานี่


ลองเอาไปสอนลูกหลานดูครับ ยิ่งเด็กจะยิ่งสอนง่ายมากๆ เพียงต้องอดทนและมีเทคนิคหน่อยเท่านั้น

ขอให้วันนี้สวยงามต่อไปครับ